ഭാഷയുടെ ആഘോഷം

‘നട്ടുച്ചയായില്ല. എന്നിട്ടും കാവേരി തിളച്ചു.’ നോവൽ തുടങ്ങുന്നത് ഇങ്ങനെ കാവേരിപ്പുഴയുടെ താപകോപങ്ങളുടെ തിളയ്‌ക്കലിനെ തൊട്ടുണർത്തിക്കൊണ്ടാണ്. നോവലിന്റെ ഒടുക്കം വരെയും ഈ നദിയൊഴുക്കിന്റെ വിവിധഭാവങ്ങൾ കഥാഗതിയുമായി  ഒത്തുപോകുന്നു. തുടർന്ന് കാവേരിയിൽനിന്നു തന്നെ കിട്ടുകയാണ് ചരിത്രകഥയിലെ കുഞ്ഞിനെ. അവൾക്കും പേര് കാവേരി എന്നുതന്നെ. നോവൽ അവസാനിക്കുന്നത് ‘എൻപേര് കാവേരി..’ എന്ന ഇടയപ്പെൺകൊടി മുത്തിന്റെ ഈ കുഞ്ഞുവാക്യത്തിലാണ്. അബോധത്തിലെന്നവണ്ണം ദ്രാവിഡമായ  പെൺകരുത്ത് ഈ നോവലിന്റെ അന്തർധാരയായിത്തീരുന്നത് കാവേരി എന്ന ഈ സംജ്ഞയുടെ ശക്തിയിലൊളിപ്പിക്കാൻ എഴുത്തുകാരന്‌ സാധ്യമാകുന്നു.